Γιώργος Τριανταφύλλου

Αξέχαστα μου έχουν μείνει κάποια επίμονα παιδικά μου όνειρα που έβλεπα κατ’ επανάληψη. Ονειρα στα οποία άλλοτε πετούσα και έβλεπα από ψηλά τη φύση αλλά και την πόλη, που τα ξαναθυμήθηκα όταν εμφανίστηκαν τα drones, και άλλοτε όνειρα όπου οδηγούσα με επιτυχία τεράστιες νταλίκες στα βουνά και στα όρη. Ποτέ δεν κατάφερα να τα ερμηνεύσω, μια και τότε ουδέποτε είχα σχέση και εικόνα από πτήσεις, πόσω μάλλον με νταλικέρηδες. Αργότερα, δουλεύοντας σαν αρχιτέκτονας, εισέβαλαν στα όνειρά μου καταστάσεις, εικόνες και δραστηριότητες μέσα από τη δουλειά μου και κυρίως θέματα που με απασχολούσαν καθημερινά, συνθέτοντας ή σχεδιάζοντας δύσκολες λεπτομέρειες ή παρακολουθώντας την κατασκευή των έργων του γραφείου. Τις νύχτες στον ύπνο μου συνεχιζόταν αυτό που γινόταν την ημέρα, σχεδόν βασανιστικά αλλά και ενίοτε προφητικά.