Προτού ακόμη καταλαγιάσουν οι θριαμβικές αναλύσεις για την «ιστορική συμφωνία» με την Αίγυπτο και τη διεθνή απομόνωση της Τουρκίας, ο Ερντογάν προχώρησε σε ένα ακόμη βήμα αμφισβητώντας έμπρακτα κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας. Η αναγνώριση από την Ευρωπαϊκή Ενωση και την «επίσημη γραμμή» των ΗΠΑ της παραβατικής πρακτικής και οι ρηματικές διακοινώσεις και φραστικές εκκλήσεις προς την Αγκυρα κάτω από την απαράδεκτη «ουδετερότητα» του ΝΑΤΟ δεν φάνηκαν ικανές να την αποτρέψουν. Είναι επαρκής για τα εθνικά μας συμφέροντα ο στόχος να «συρθεί» με κάθε μέσο η Τουρκία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έστω και χωρίς προκαθορισμένους όρους και με μόνο γνώμονα τη μελλοντική παραπομπή στη Χάγη;
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ