Σημαντικό, ανάμεσα στις υπόλοιπες επεξεργασίες του Σχεδίου της Επιτροπής Πισσαρίδη, είναι το τμήμα που αναφέρεται στην εκπαίδευση. Αρχίζει με την παραδοχή ότι «η επένδυση σε “ανθρώπινο κεφάλαιο”, που περιλαμβάνει αλλά δεν περιορίζεται σε γνώση, δεξιότητες και δυνατότητες εκμάθησης, είναι κρίσιμος παράγοντας για τη μακροχρόνια ανάπτυξη μιας χώρας και τη βελτίωση της ευημερίας του πληθυσμού». Και, εκτός από ό,τι σε γενικές γραμμές είναι γνωστό, περιέχει ορισμένες πολύ κρίσιμες παρατηρήσεις, απαραίτητες για τον σχεδιασμό της πολιτικής. Η περιγραφή των διαρθρωτικών προβλημάτων της ελληνικής εκπαιδευτικής πράξης, οι 10 πληγές της ελληνικής εκπαίδευσης, δείχνει τον δρόμο της πολιτικής – που αναπόφευκτα θα συγκρουστεί με οργανωμένα συμφέροντα, μεγάλα και καθοριστικά στη διαμόρφωση του σημερινού τοπίου στον χώρο του σχολείου και του Πανεπιστημίου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή