«Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ τον διάλογο που είχα με τον Williams, όταν ήμουν στο τελευταίο έτος της Ιατρικής Σχολής. Η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί πολύ τότε, αλλά το μαχητικό του πνεύμα παρέμενε αλώβητο, μαζί με τη δαιμόνια ικανότητά του να αξιολογεί τις καταστάσεις – οποιονδήποτε και οτιδήποτε – γρήγορα και με ακρίβεια. Του είπα ότι ήθελα να κάνω ειδικότητα παιδιατρικής. Είπε “ωραία”, μετά με κοίταξε κατάματα και μου είπε: “Ξέρω ότι θα σ’ αρέσουν τα παιδιά. Θα σου φτιάχνουν το κέφι. Ομως θα μπορέσεις να τα κυνηγήσεις  – να τα αρπάξεις και να τα ακινητοποιήσεις για να τους χώσεις βελόνες, κλείνοντας τ’ αυτιά σου στα ουρλιαχτά τους;”…».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή