Η τουρκική αντίδραση και η Σύμβαση του Μοντέγκο Μπέι

Η υπογραφή της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας για τον μερικό ορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) προκάλεσε αμηχανία στην τουρκική διπλωματία. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου ήταν γνωστές εδώ και πολλά χρόνια, οι αποκλίσεις μεταξύ των ελληνικών και αιγυπτιακών θέσεων και η απροθυμία της Αιγύπτου να πάρει θέση στην ελληνοτουρκική διένεξη περί τις θαλάσσιες ζώνες λειτουργούσαν, ωστόσο, ως εγγύηση για τη μη υπογραφή συμφωνίας. Η ραγδαία επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ Αιγύπτου και Τουρκίας και λόγω της αντιπαραθέσεώς τους στη Λιβύη, αλλά και η ευελιξία της ελληνικής πλευράς λειτούργησαν καταλυτικώς. Η υπογραφή του τουρκολιβυκού συμφώνου τον Νοέμβριο είχε μετατρέψει την υπογραφή συμφωνίας σε απόλυτη προτεραιότητα για την ελληνική πλευρά. Μπορεί βεβαίως να μην ακολουθήθηκε αυστηρά η αρχή της μέσης γραμμής, ωστόσο δεν πρέπει να λησμονεί κανείς ότι αν η Αίγυπτος είχε συμπράξει στο τουρκολιβυκό μνημόνιο, η Τουρκία αλλά και η Λιβύη θα αναγνώριζαν ως αιγυπτιακή ικανό τμήμα Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης την οποία η Αίγυπτος με την πρόσφατη συμφωνία αναγνώρισε ως ελληνική. Η απόφαση της Αιγύπτου να προχωρήσει στην σύναψη της συμφωνίας με την Ελλάδα αποτελεί κατά τούτο επιτυχία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά και ένδειξη της απομονώσεως στην οποία έχει περιέλθει η Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο.