Τουρκική ατζέντα, ευρωπαϊκή ατολμία

Η Τουρκία ενδιαφέρεται σφόδρα για τους υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου. Η οικονομία της είναι ιδιαίτερα ευάλωτη λόγω της εξάρτησής της από τις εισαγωγές, ενώ οι σχέσεις της με τη Ρωσία σε σημαντικό βαθμό προσδιορίζονται από την προμήθεια της τουρκικής αγοράς με ρωσικό φυσικό αέριο. Βέβαια, στην παρούσα φάση, όταν ο σαουδαραβικός ενεργειακός κολοσσός, Aramco, ανακοινώνει απώλειες εσόδων της τάξης του 73,4% το δεύτερο τρίμηνο του 2020 και οι Total και Exxon-Mobil έχουν παγώσει τις ερευνητικές τους δραστηριότητες στην περιοχή, δεν μπορεί η Τουρκία να διεξάγει στα σοβαρά σεισμικές έρευνες (ούτως ή άλλως απαιτούνται τουλάχιστον δύο μήνες για τη συλλογή στοιχείων) ή ερευνητικές γεωτρήσεις, όπως δήθεν επιχειρεί -στερούμενη των τεχνικών προδιαγραφών – εντός της κυπριακής ΑΟΖ. Ομως, της αρκεί, για την ώρα, να μαρκάρει την περιοχή ως δικής της δικαιοδοσίας, να διαμορφώσει τις συνθήκες για μελλοντικές διαπραγματεύσεις βάσει των πρακτικών -όχι νομικών – τετελεσμένων που θα έχει δημιουργήσει στην περιοχή (πως επί παραδείγματι θα μπορέσουν άλλες δυνάμεις να εκμεταλλευτούν τους φυσικούς πόρους σε σημεία που έχουν υποτίθεται «κατοχυρωθεί» από την Αγκυρα) και εν τέλει όλοι οι δρώντες – εντός και εκτός Ανατολικής Μεσογείου – να συνειδητοποιήσουν ότι ματαιοπονούν, αν πρόκειται να σχεδιάζουν χωρίς την Αγκυρα.