Αγκαλιές

Πριν από έναν μήνα πήγα λίγες μέρες διακοπές σε ένα νησί των Κυκλάδων – εντάξει, σε δύο. Το μεγάλο μου άγχος ήταν τι θα γινόταν αν παρουσίαζα εκεί ύποπτα συμπτώματα. Το πρωτόκολλο είναι σαφές: κάνεις τεστ και μπαίνεις σε καραντίνα, στη διάρκεια της οποίας το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να διαβάζεις, να βλέπεις τηλεόραση, να μιλάς στο τηλέφωνο και να κοιμάσαι, ενώ κάποιος σου φέρνει φαγητό με μέγιστες προφυλάξεις. Είναι πολύπλοκο. Είναι ακριβό. Είναι βαρετό. Με όποιον το συζήτησα λοιπόν, η γενική ιδέα ήταν πως αν αρχίζει να ξεραίνεται ο λαιμός σου, μπαίνεις στο πρώτο πλοίο, κάθεσαι όσο το δυνατόν μακρύτερα από ανθρώπους και γυρίζεις στο σπίτι σου. Στη διαδρομή εύχεσαι να κρυολόγησες.