Μπροστά στον ψεκασμένο

Το επεισόδιο συνέβη σε μεγάλο σουπερμάρκετ της Καλλιθέας προχθές το βράδυ, λίγο αφού είχα παραδώσει τη στήλη μου όπου έγραφα ότι οι ψεκασμένοι δεν είναι και λίγοι. Ενας από αυτούς, ψηλός, ευτραφής, με μακριά γένια και τη μάσκα κάτω από το πιγούνι, κυκλοφορούσε στους διαδρόμους φωνάζοντας τα γνωστά για τον «κοροϊδοϊό». Οτι μας δουλεύουν, ότι είμαστε ζώα κ.λπ. Τον απέφευγα όσο μπορούσα. Οταν όμως διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας, του ζήτησα – στον πληθυντικό – να φορέσει τη μάσκα του. Αρχισε να ωρύεται και να με βρίζει. Οτι είμαι τσιράκι του Χαρδαλιά, χαφιές της Ασφάλειας και τέτοια. Ζήτησα να μιλήσω με τον υπεύθυνο του καταστήματος. Οταν με άκουσε, άρχισε να φωνάζει ακόμη πιο δυνατά. «Ερχομαι να σε κολλήσω ρε γελοίε», μου είπε, κατευθυνόμενος προς το μέρος μου. Απομακρύνθηκα. Παρέκαμψε τότε την ουρά, πήγε σε ένα ταμείο και είπε στη σαστισμένη υπάλληλο: «Θέλω να πληρώσω, αυτός ο μαλάκας μου χάλασε το βράδυ». Πλήρωσε κι έφυγε, βρίζοντας και απειλώντας. Οταν με τα πολλά εμφανίστηκε η υπεύθυνη, ευγενέστατη, και εμφανώς ταραγμένη, της συστήθηκα, της είπα ότι είμαι δημοσιογράφος και τη ρώτησα τι οδηγία έχουν για τέτοιες περιπτώσεις. «Καμιά», μου είπε. «Μα δεν βλέπετε ότι ο άνθρωπος αυτός είναι κινούμενη βόμβα;». «Εχετε δίκιο, εμείς πρώτοι κινδυνεύουμε, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα».