Ο μικρός, δημοφιλέστατος πεζόδρομος της Χάρητος, γεμάτος από μπαράκια και καφέ, ήταν άδειος. Απόλυτη σιωπή επικρατούσε λίγο μετά τις 11.30 το βράδυ στο άλλοτε πολύβουο Κολωνάκι. Πλησίαζαν μεσάνυχτα. Οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων έσπευδαν σαν… σύγχρονοι Σταχτοπούτοι να εξαφανίσουν γρήγορα καθίσματα, τραπεζάκια, ποτήρια, πιάτα, ακόμα και ανθοδοχεία, προτού οι δείκτες του ρολογιού χτυπήσουν δώδεκα. Ομάδες νεαρών αστυνομικών περιπολούσαν με σκοπό να ελέγξουν αν τα μαγαζιά τηρούν τους κανόνες και κλείνουν τα μεσάνυχτα. Φίλοι, οι οποίοι είχαν επισκεφθεί τον ιστορικό θερινό κινηματογράφο του Κολωνακίου «Αθηναία», μου τηλεφώνησαν για να με πληροφορήσουν ότι ήταν το μοναδικό μέρος που είχε κάποιο κόσμο. Η «Αθηναία» και το ψαροφαγικό μικρό εστιατόριο «Μπαρμπουνάκι» παρουσίαζαν κάποια κίνηση. Οι θαμώνες λίγο πριν από τις δώδεκα κοιτούσαν με αμηχανία τα μισοάδεια τους πιάτα ενώ στριφογύριζαν στα δάχτυλά τους ένα ποτήρι κρασί. Κανείς δεν έδειχνε διάθεση να φύγει. Οι περισσότεροι παρακαλούσαν τους ιδιοκτήτες των καταστημάτων να τους αφήσουν να παραμείνουν στις καρέκλες τους συζητώντας μέχρι το πρωί. Κάτι τέτοιο όμως δεν μπορούσε να γίνει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή