Τίποτα δεν είναι πιο φυσιολογικό από τον φόβο απέναντι σε οτιδήποτε μας φέρνει αντιμέτωπους με το ευάλωτο της ύπαρξης. Και τίποτε δεν είναι πιο παραλυτικό από τον φόβο όταν γίνεται πανικός. Τότε αντί για την ορθολογική σκέψη και την αναζήτηση λύσεων κυριαρχεί η αναζήτηση εξιλαστήριων θυμάτων και η φαντασίωση για «μαγικές λύσεις». Δυστυχώς τέτοια φαινόμενα παρατηρούμε και στη χώρα μας. Η έξαρση των κρουσμάτων COVID-19, σε μεγάλο βαθμό αναμενόμενη, εφόσον υπήρξε η επιλογή να αρθεί μέρος των περιοριστικών μέτρων, επιλογή με τη σειρά της αναγκαστική εφόσον το lockdown δεν είναι πρακτική που μπορεί να συνεχιστεί στο διηνεκές, δεν έχει οδηγήσει σε μια συλλογική συζήτηση για το πώς θα αναμετρηθούμε με την πανδημία όχι με τη φαντασιακή ελπίδα ότι δεν θα μας αγγίξει αλλά με την εφαρμογή πρακτικών που θα περιορίσουν στο ελάχιστο το κόστος σε ζωές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή