Είναι προφανές ότι η Μόσχα δεν επιθυμεί να παραμένει σε έναν ρόλο θεατή στο σκηνικό έντασης που έχει στηθεί με υπογραφή Ερντογάν στην Ανατολική Μεσόγειο. Στο λιβυκό ζήτημα η ρωσική κυβέρνηση είχε πρωταγωνιστικό ρόλο, με πρωτοβουλίες διαμεσολάβησης και προειδοποιήσεις, καθώς ο εμφύλιος στην Τζαμαχιρία, όπως και η τουρκική εμπλοκή υπέρ της κυβέρνησης Σάρατζ, έθιγε τα ρωσικά συμφέροντα. Είναι τα ίδια συμφέροντα που θίγονται σε μια αλλαγή ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου διαχρονικά κινείται ο ρωσικός στόλος. Αλλά κυρίως είναι η αμφισβήτηση της διεθνούς ισχύος του Κρεμλίνου, όταν παρακολουθεί τα τεκταινόμενα από την έξεδρα. Η Αθήνα, ωστόσο, δικαίως επιμένει στον ευρωπαϊκό δρόμο για τα ελληνοτουρκικά και δεν επιθυμεί στη φάση αυτή να διαλέξει, ανάμεσα στον Πούτιν και τον Τραμπ, τον πιο «ισχυρό φίλο» του Ερντογάν…
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ