ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ

Είναι προφανές ότι η Μόσχα δεν επιθυμεί να παραμένει σε έναν ρόλο θεατή στο σκηνικό έντασης που έχει στηθεί με υπογραφή Ερντογάν στην Ανατολική Μεσόγειο. Στο λιβυκό ζήτημα η ρωσική κυβέρνηση είχε πρωταγωνιστικό ρόλο, με πρωτοβουλίες διαμεσολάβησης και προειδοποιήσεις, καθώς ο εμφύλιος στην Τζαμαχιρία, όπως και η τουρκική εμπλοκή υπέρ της κυβέρνησης Σάρατζ, έθιγε τα ρωσικά συμφέροντα. Είναι τα ίδια συμφέροντα που θίγονται σε μια αλλαγή ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου διαχρονικά κινείται ο ρωσικός στόλος. Αλλά κυρίως είναι η αμφισβήτηση της διεθνούς ισχύος του Κρεμλίνου, όταν παρακολουθεί τα τεκταινόμενα από την έξεδρα. Η Αθήνα, ωστόσο, δικαίως επιμένει στον ευρωπαϊκό δρόμο για τα ελληνοτουρκικά και δεν επιθυμεί στη φάση αυτή να διαλέξει, ανάμεσα στον Πούτιν και τον Τραμπ, τον πιο «ισχυρό φίλο» του Ερντογάν…