Αντικατάσταση

Πήγε να εγκαινιάσει ένα εργοστάσιο αλλά αντί ενός εθιμοτυπικού πανηγυρικού εκφώνησε έναν φιλιππικό κατά του ιδρυτή του σύγχρονου τουρκικού κράτους. Εντάξει, δεν τόλμησε να εκστομίσει το όνομα «Μουσταφά Κεμάλ» μιας κι εκείνος παραμένει τοτέμ για μεγάλο μέρος της εκλογικής βάσης στη γειτονική χώρα. Είπε μόνο με οργίλο ύφος ότι το Ρεπουμπλικανικό κόμμα «πρέπει να δώσει εξηγήσεις στο έθνος μας για το πώς έφυγαν από τα χέρια μας τα νησιά που είναι τόσο κοντά στην ηπειρωτική μας χώρα». Η επίθεση δεν πρέπει να ιδωθεί σαν μια από τις συνηθισμένες στα πλαίσια της πολιτικής του αντιπαράθεσης με τους κεμαλιστές. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τα τελευταία χρόνια δεν κρύβει την απέχθειά του για το κοσμικό κράτος που εγκαθίδρυσε ο Ατατούρκ. Ούτε τη ναρκισσιστική του ανάγκη να τον υποκαταστήσει στο συλλογικό φαντασιακό. Ηδη από το 2016, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, φροντίζει πορτρέτα του να τοποθετούνται πάντα δίπλα στα κεμαλικά – που διακοσμούν κάθε γωνιά της δημόσιας ζωής στην Τουρκία -, και να έχουν το ίδιο μέγεθος κορνίζας.