«Το πιο πολύτιμο αναπτυξιακό κεφάλαιο της Ελλάδας είναι το πολιτιστικό»

Είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να προλογίσεις ένα πρόσωπο του πολιτικού, του επιστημονικού και με τον τρόπο του και του καλλιτεχνικού χώρου, όπως η Λούκα Κατσέλη. Για τον απλούστατο λόγο πως όταν την έχεις γνωρίσει σε ηλικία 13 χρόνων, με τα υπέροχα γαλάζια μάτια της κι ένα μακρύ λευκό φόρεμα να απαγγέλει Ιουλιέτα, στις αρχές της δεκαετίας του ’60, σε μια στριφτή μαύρη σκαλίτσα που υπήρχε στην αυλή του σπιτιού των γονιών της, του σκηνοθέτη Πέλου Κατσέλη και της ηθοποιού Αλέκας Κατσέλη, στη Μεγάλου Αλεξάνδρου 38 στη Νέα Σμύρνη, τα όσα θαυμαστά έπραξε στη μεταγενέστερη ζωή της, μπορείς να τα εκτιμήσεις, αλλά σου παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ξένα. Αν και είναι κάτι που επαναλαμβάνεται καθημερινά, παραμένει ανεξήγητο πώς συμβαίνει η ιδιωτική μνήμη που δεν επηρεάζει σε τίποτε την πορεία των μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων να παραμένει απείρως πιο συγκινητική σε σχέση με τη μνήμη όπως την ανακαλούν χωρίς καμιά προσπάθεια εκατομμύρια ανθρώπων. Ομως για όσα χαρακτηρίσαμε ως ξένα προς εμάς και ενδιαφέρουν το σύνολο των αναγνωστών έχουμε την ίδια τη Λούκα Κατσέλη να μας ενημερώσει και να μας διαφωτίσει πάνω σε καθετί.