Ξαφνικά, τις τελευταίες μέρες αναδύθηκε από τη λήθη ή την αχρησία μια λέξη της καθαρεύουσας που η κατάληξή της έγινε βιαίως δημοτικοφανής για τις ανάγκες των καιρών: η λέξη «επακούμβηση» (που ήταν προφανώς «επακούμβησις») με αφορμή την επαφή των δύο φρεγατών, της ελληνικής και της τουρκικής, στην προσπάθεια της πρώτης να αποτρέψει τους Τούρκους, αλλά χωρίς να προκαλέσει περαιτέρω ανάφλεξη. Πώς να το πεις αλλιώς: Σύγκρουση; Οχι, διότι δεν ήταν. Αγγιγμα; Οχι, διότι αυτή η λέξη έχει άλλη απόχρωση, συνήθως συναισθηματική. Επαφή; Οχι, είναι πολύ ουδέτερη διατύπωση, δεν υπονοεί βούληση. Αν χρησιμοποιήσεις πιο λαϊκές λέξεις, χάνεται η μεγαλοπρέπεια του γεγονότος, δηλαδή, αν πεις, για παράδειγμα, «ψιλοσύγκρουση», θα ταίριαζε περισσότερο για μοτοσακό. (Εκτός αν κάνεις ειρωνική προσέγγιση του συμβάντος).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή