«Η σημασία να είσαι σοβαρός» (1895) του Οσκαρ Ουάιλντ, με χλευαστικό υπότιτλο «Μια ασήμαντη (τετριμμένη) κωμωδία για σοβαρούς ανθρώπους», ήταν ένα εκκωφαντικό ράπισμα στην υποκρισία της βικτωριανής κοινωνίας – ένα ράπισμα που η βικτωριανή κοινωνία θα του ανταπέδιδε ασυγκρίτως πιο εκκωφαντικά. Αποκλείεται ο ίδιος ο Ουάιλντ, στο ζενίθ τότε της καριέρας του, να φανταζόταν ότι πέντε χρόνια αργότερα – σε ηλικία μόλις 46 χρονών – θα πέθαινε λησμονημένος και πάμφτωχος στο Παρίσι. Η υψηλή κοινωνία, που κορόιδευε τόσο ανελέητα στην κωμωδία του, όχι μόνο θα του γύριζε την πλάτη, αλλά θα τον έστελνε και δύο χρόνια φυλακή για «αρσενοκοιτία», εξοστρακίζοντάς τον διά παντός από τις κοσμικές του συναναστροφές, τη δεξαμενή για τα δημιουργήματά του. Ο Ουάιλντ έμαθε στο πετσί του πως το να παριστάνεις κάτι άλλο από αυτό που είσαι – το μεδούλι στο θεατρικό του έργο – δεν είναι απλώς τρόπος συμπεριφοράς μέσα σε μια κοινότητα διπρόσωπων· πρωτίστως είναι οδηγός επιβίωσης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή