Τα αγριογούρουνα, καθαρόαιμα ή ημίαιμα στην πλειονότητα, αποτελούν σήμερα «μάστιγα», πληγή θα έλεγα του Φαραώ, για τις αγροτικές καλλιέργειες των κοινοτήτων στον μεσσηνιακό χώρο, τον οποίο συμβαίνει να γνωρίζω καλύτερα. Και δεν περιορίζονται στην καταστροφή των σπαρτών τα «πολύτεκνα» αυτά τετράποδα, αλλά εισβάλλουν μαζικά και απροκάλυπτα στον αρχαιολογικό χώρο της Μεσσήνης κάθε βράδυ υποσκάπτοντας τους φράχτες. Σκάβουν βάναυσα στο αυτοποτιζόμενο αφρικανικό γκαζόν του Σταδίου και του Ασκληπιείου, αναζητώντας βρώσιμες ρίζες, κυλιούνται στα λιμνάζοντα νερά των πηγών μας τρώγοντας καβούρια, ξεπατώνουν τα αρωματικά φυτά μας. Εχει διασαλευθεί σοβαρά η οικολογική ισορροπία από τον σύγχρονο «ανεύθυνο» άνθρωπο και δεν ευθύνεται για αυτό η αλλαγή του κλίματος, ούτε οι χολωμένοι θεοί. Με τη σταδιακή αποψίλωση των δασών εξαφανίστηκαν οι αρκούδες και οι λύκοι, αυξήθηκαν τα τσακάλια και πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα τα αγριογούρουνα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή