Η δουλειά μου, ως δημοσιογράφου, μου χάρισε πολλές ανεκτίμητες στιγμές. Γνώρισα πολλούς και σημαντικούς ανθρώπους. Ενας από αυτούς ήταν η Σωτηρία Μπέλλου. Η γνωριμία μας από μια συνέντευξη εξελίχθηκε σε μια μακρόχρονη φιλία. «Τώρα που έκανες τη δουλειά σου, μην εξαφανιστείς» την άκουσα να μου λέει στο τηλέφωνο όταν την πήρα για να μου πει αν της άρεσε. «Με μεγάλη μου χαρά να τα ξαναπούμε, κυρία Μπέλλου» της απάντησα. Δεν άργησε το δικό της τηλεφώνημα «να πιούμε καφεδάκι». Ηταν πραγματικά μεγάλη σχολή εκείνα τα καφεδάκια που απέκτησαν συχνότητα και το κλειστό λουλούδι της ψυχής της όλο και ανοιγόταν και μου εμπιστευόταν πράγματα δικά της. Στιγμές της ζωής της άλλοτε όμορφες και άλλοτε άσχημες. Μόνο δύσκολος και περίεργος άνθρωπος δεν ήταν, όπως όλοι μου έλεγαν πριν της κάνω τη συνέντευξη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή