«Το 1989, στο σαλόνι ενός πλοίου, πλακώθηκα με κάτι αγνώστους για χάρη της Δήμητρας Λιάνη. Ούτε ΠΑΣΟΚ ήμουν ούτε τη Λιάνη συμπαθούσα. Ελεγαν όμως τέτοιες γουρουνιές εις βάρος της, εκφράζονταν τόσο χυδαία, που δεν άντεξα. Τους απάντησα και – κουβέντα την κουβέντα – καταλήξαμε στις κλωτσιές και στα μπουκέτα. Μπήκαν στη μέση οι καμαρότοι και μας χώρισαν. Μην καγχάσεις! Στα είκοσι δύο μου, πίστευα χρέος μου να υπερασπίζομαι δυναμικά το δίκιο… Το πιο τρελό; Υπηρετούσα τη θητεία μου, είχα πάρει μετάθεση για Λήμνο, πήγαινα να παρουσιαστώ. Ετσι και μας παρέδιδε ο καπετάνιος φτάνοντας στο λιμάνι στην αστυνομία, θα είχα πολύ κακά ξεμπερδέματα…».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή