«Με προκαλούν οι άνθρωποι που ζουν οριακές καταστάσεις»

Εν μέσω πανδημίας ο σκηνοθέτης και μετρ του ντοκιμαντέρ Σταύρος Ψυλλάκης έγινε θέμα στους «New York Times». Αφορμή η πρωτοβουλία του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και του Ορέστη Ανδρεαδάκη με τον γενικό τίτλο Spaces. Το Φεστιβάλ λοιπόν ζήτησε από έλληνες και ξένους σκηνοθέτες να φτιάξουν μικρές ταινίες κατά τη διάρκεια που ήταν έγκλειστοι στο σπίτι. Ο Ψυλλάκης έκανε το φιλμ «Η φωτογραφία μου». Βασικά σε αυτά τα περίπου 5 λεπτά μάς ξεναγεί σπίτι του, στα βιβλία του και σε μερικές φωτογραφίες του. Υπάρχει σήμερα ελεύθερο στο you tube, ως αποτύπωση μιας εξαιρετικά παράξενης συλλογικής στιγμής που ο δημιουργός τη φιλτράρισε μέσω της δικής του αισθητικής αγωγής. Ο Ψυλλάκης, ιδιαίτερη περίπτωση κινηματογραφιστή, ξεχωρίζει για τα θέματα που επιλέγει και τη ματιά του. Αυτά είναι από τον αιρετικό συγγραφέα Γιώργο Μανιάτη που κάηκε σπίτι του, μέχρι τους τελευταίους αντάρτες της Κρήτης που έμειναν στο βουνό ακόμη και μετά τον Εμφύλιο. Κατεξοχήν εκπρόσωπος του ανθρωποκεντρικού ντοκιμαντέρ, ερευνά πολύ πριν καταδυθεί με την έρευνά του, ένα είδος διανοούμενου που όμως υποτάσσεται στη μαγεία του θέματος και των ανθρώπων και μας δείχνει, όπως σωστά λέει ο συνάδελφός Γιώργος Σταματόπουλος, την τραγικότητά μας. Δίνουμε την 4η Εντολή στον Σταύρο Ψυλλάκη και μας μιλάει για τη δική του θεωρία για το σινεμά, τις ιστορίες που φτιάχνει, το νόημα της καταγραφής.