Κάθε φορά που η συζήτηση έρχεται στον ελληνικό εμφύλιο, και στη νικηφόρα για τον Εθνικό Στρατό έκβασή του, τον Αύγουστο του 1949, προσφεύγω στην αφήγηση του Τάκη Λαζαρίδη, ενός αγωνιστή της Αριστεράς, μοναχικού, χωρίς συμφέροντα και χωρίς καριέρα, που στην πορεία της ζωής του άλλαξε γνώμη και επέλεξε τον δρόμο της αυτοκριτικής, γράφοντας το βιβλίο «Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι…».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή