Οι άνοδοι, το… ψωμοτύρι του!

Η γνωριμία με τον Μπάμπη Τεννέ έγινε στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Οχι στην άγονη γραμμή των μικρών κατηγοριών, αλλά στα νταμάρια του Βύρωνα. Τότε, αυτός ο ικανός αλλά συνάμα υποτιμημένος προπονητής πάλευε να βάλει το όνομά του στην κουβέντα με τους νέους και ελπιδοφόρους τεχνικούς, όντας στο τιμόνι του Αθηναϊκού. Η ιστορική ομάδα με το πλατανόφυλλο στο στήθος είχε ήδη διαγράψει μια πορεία μικρή στην Α’ Εθνική, οι παλαιότεροι ένιωθαν συγκίνηση που την ξανάβλεπαν στο γκρουπ των ισχυρών, είναι όμως γεγονός πως βρισκόταν σε φάση αποδυνάμωσης. Ο Τεννές, όμως, εκεί. Βράχος. Σαν τις εικόνες με τους θεόρατους βράχους, αυτούς που «προστατεύουν» με τη σκιά τους το δημοτικό γήπεδο του Βύρωνα και ενίοτε φιλοξενούν οπαδούς που ρισκάρουν προκειμένου να μην κόψουν εισιτήριο… Επί 12 αγωνιστικές ο Αθηναϊκός έμεινε αήττητος. Παράσημο μεγάλο, κι ας έχει ξεχαστεί. Τελικά, η νέα έξοδος στην Ευρώπη δεν ήρθε, ο Τεννές έμεινε κι άλλο στη συνοικία αυτή και τελικά ο Αθηναϊκός υποβιβάστηκε όχι στα δικά του χέρια. Το πώς συμπεριφερόταν ο κόουτς Τεννές, το πώς ζούσε με ένταση το ματς, ακόμη το θυμάμαι, να πω την αλήθεια…