«Την άλλη μέρα, πριν ξημερώσει, κινούμε για την κορφή του Αθω. Δεν είχε ακόμα λαλήσει μέσα στο περιαύλι το σήμαντρο, τα πουλιά ακόμα δεν είχαν ξυπνήσει, κατακάθαρος, γαλαχτωμένος ο ουρανός, και λάμπει πέρα κατά την ανατολή σαν εξαφτέρουγο σεραφείμ ο Αυγερινός… Πήραμε πάλι τον ανήφορο· πεύκα, έλατα, γκρεμοί φοβεροί και κάτω, στο πρωινό ήρεμο φως, απλώνουνταν, γαληνεμένη σήμερα η θάλασσα». Τον Νοέμβριο του 1914 ο Νίκος Καζαντζάκης ανεβαίνει μαζί με τον Αγγελο Σικελιανό στο Αγιον Ορος, σε μία από τις πολλές εξορμήσεις τους ανά την Ελλάδα. Και οι δύο κορυφαίοι λογοτέχνες αφήνουν γραπτές μαρτυρίες, όπως διαφαίνεται από το απόσπασμα της «Αναφοράς στον Γκρέκο».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή