Βρισκόμαστε στο βάθος της μεγαλύτερης παγκόσμιας μεταπολεμικής ύφεσης, η οποία τυχαίνει για την Ελλάδα να είναι σχεδόν όσο αυτή του Μνημονίου. Το 2011 οι εκτιμήσεις μας περιελάμβαναν ότι επρόκειτο για μία βαθιά κρίση ανταγωνιστικότητας και χρηματοπιστωτικής ανισορροπίας που θα έπαιρνε είκοσι χρόνια για να καλυφθούν οι συνέπειές της. Προϋπόθεση εξόδου ήταν η υιοθέτηση διαρθρωτικών αλλαγών που θα διαμόρφωναν πολύ καλύτερες μελλοντικές προϋποθέσεις ανάπτυξης, ενώ συγχρόνως θα δημιουργούντο οι μόνιμες συνθήκες για να μην επαναληφθεί παρόμοια κρίση. Το κοινωνικό έργο της εξόδου ήταν εξαιρετικά βαρύ, αφού το κόστος της εσωτερικής υποτίμησης ήταν πολύ μεγάλο και απαιτούσε μία δεκαετή ισχυρή προσαρμογή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή