Το βιβλίο του πρέσβη ε.τ., πρώην γενικού γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών (ΥΠΕΞ) Αρ. Αγαθοκλή με τίτλο «Το ταξίδι ενός έλληνα διπλωμάτη» (εκδόσεις Παπαζήση, 2020) είναι πραγματικά ένα συναρπαστικό οδοιπορικό. Μία από τις καλύτερες απομνημονευτικές καταθέσεις πρέσβεως που δεν καταγράφει απλώς γεγονότα αλλά τολμά να προχωρήσει σε κρίσεις, διαπιστώσεις με σταράτη γλώσσα για πρόσωπα και πράγματα, κάτι που δεν συνηθίζεται από πρώην πρέσβεις. Παρά τις κάποιες οριακές ανακρίβειες, το βιβλίο προσφέρει μια «εκ των έσω» ανάλυση κυρίως της ελληνικής συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή Ενωση και πτυχών της εξωτερικής πολιτικής και λειτουργίας του ΥΠΕΞ. Ο Αρ. Αγαθοκλής πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της διπλωματικής του διαδρομής ασχολούμενος από διάφορες θέσεις (μέχρις αυτής του μόνιμου αντιπροσώπου) με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Και στη διαδρομή αυτή κατά κάποιο τρόπο συμπορευθήκαμε, εγώ ως πρεσβευτής – σύμβουλος του ΥΠΕΞ, ασχολούμενος επίσης με την Ευρωπαϊκή Ενωση και ό,τι ερχόταν στην agenda της (σχέσεις με Τουρκία, Κύπρος, Βαλκάνια κ.λπ.). Θέλω όμως εδώ να σταθώ σε ορισμένες καίριες διαπιστώσεις του Αγαθοκλή με σημασία για την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής σήμερα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή