Στο επιβλητικό φινάλε του συνεδρίου του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος όλα έδειχναν εντυπωσιακά: οι φωτισμένες αμερικανικές σημαίες με τους χρυσούς αετούς στην κορυφή, ο Ντόναλντ και η Μελάνια, οι παθιασμένες ομιλίες, ο εθνικός ύμνος, τα πυροτεχνήματα. Οι αναλυτές αναρωτιούνται για τη «στρατηγική του Τραμπ» και αναζητούν λογική και γεγονότα σε μια προεκλογική πλατφόρμα που δεν υπάρχει – για πρώτη φορά στην τρέχουσα μνήμη. Οι αναλυτές βρίσκουν λογικές ασυνέπειες: ο Τραμπ αυτοχαρακτηρίζεται «πρόεδρος της τάξης και του νόμου», ενώ στο κανάλι Fox συγκρίνει τους πυροβολισμούς των αστυνομικών με χτυπήματα στο γκολφ. Καθημερινά αναρτά διχαστικά tweets. Επτά από τους πιο στενούς συμβούλους του έχουν καταδικασθεί. Λέει ψέματα ανερυθρίαστα, όπως «οι ΗΠΑ έχουν τα λιγότερα θύματα της πανδημίας από τις μεγάλες χώρες». Ολα αυτά τα ασυνάρτητα οδηγούν κάποιους αναλυτές να θεωρούν πως ο Τραμπ δεν διαθέτει στρατηγική. Ομως έχει. Είναι μια στρατηγική του συναισθήματος και μάλιστα, πολύ αποδοτική. Σκοπός του είναι να προκαλέσει ή να περιορίσει μια σειρά αισθημάτων – φόβο, καταπίεση, θυμό για τους «ψευτο-αμερικανούς», αγάπη για τους «αληθινούς αμερικανούς» και πάνω απ’ όλα, θαυμασμό για τον ίδιο. Τα πάντα βασίζονται στα συναισθήματα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή