Μερόνυχτα αγρύπνιας, εξάντλησης, θαυμάτων

Αν σκηνοθετούσα όσα μας συμβαίνουν, θα μας έκλεινα όλους σε ένα σκοτεινό μπουντρούμι και θα αποκρυπτογραφούσα με μεγάλη λεπτομέρεια την έξοδό μας από τη μεγάλη καταπακτή. Ακριβώς αυτό το στοιχείο, η αποδόμηση των αντιδράσεων του κάθε εγκλωβισμένου ξεχωριστά, είναι κατά τη γνώμη μου το πιο ενδιαφέρον σημείο των ημερών. Σχηματικά βρισκόμαστε στο τέλος ή καλύτερα στην αρχή μιας νέας περιόδου. Μπορούμε να κάνουμε ένα μικρό άλμα και να κρυφοκοιτάξουμε τις μέρες του φθινοπώρου που μας περιμένουν. Ο καθένας μας στέκεται και παρατηρεί από διαφορετική οπτική γωνία. Δεν υπάρχει εδώ λάθος ή σωστό, μια που οι συνθήκες είναι πρωτόφαντες κι όσο κι αν ουρλιάξει κανείς προκειμένου να δικαιωθεί η αλήθεια του, θα πρόκειται για μια μάταιη διαδικασία, χωρίς αρχή, μέσον ή τέλος.