Πού βρίσκεται η τουρκική παρανομία;

Οι τουρκικές προκλήσεις τον τελευταίο μήνα κλιμακώνονται όλο και πιο έντονα, με απόγειο τις δηλώσεις Ερντογάν, Τσαβούσογλου και άλλων αξιωματούχων του κράτους, που απειλούν ευθέως την Ελλάδα με επιβολή στρατιωτικών μέτρων, τη χρήση βίας, αν η Ελλάδα δεν συνετιστεί. Αυτές οι δηλώσεις από μόνες τους αποτελούν παραβίαση της αρχής απαγόρευσης απειλής και χρήσης βίας, που προβλέπεται στο Αρθρο 2 παρ. 4 του Καταστατικού των Ηνωμένων Εθνών, και έχει ταυτόχρονα αναχθεί σε κανόνα γενικού εθιμικού δικαίου, με καταναγκαστική ισχύ (jus cogens). Εξάλλου και η απειλή ότι σε περίπτωση που η Ελλάδα ασκήσει το νόμιμο δικαίωμά της να επεκτείνει στα 12 ν.μ. την αιγιαλίτιδα ζώνη της θα έχει ως συνέπεια να θεωρηθεί αυτό casus belli, όπως πολύ μελοδραματικά έχει αποφασίσει η Τουρκική Εθνοσυνέλευση, και το έχει πρόσφατα υπενθυμίσει ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών, αποτελεί απειλή χρήση βίας , που δεν καλύπτεται από την έννοια των νόμιμων αντίμετρων, που κάθε κράτος μπορεί να λάβει, σε περίπτωση που θίγονται δικαιώματά του από παράνομες πράξεις τρίτου κράτους. Αλλά η Τουρκία δεν έχει, κάθε άλλο μάλιστα, απαρνηθεί τη χρήση βίας, ως μέσο άσκησης διεθνούς πολιτικής.