Τον παρακολουθώ προσεκτικά εδώ και μέρες στις καλοκαιρινές μας διακοπές να χτυπάει επίμονα το ρόπτρο της πόρτας της εισόδου, να τρέχει με το ποδηλατάκι του στον μεγάλο κεντρικό διάδρομο με τα διακοσμημένα πλακάκια, να ανοιγοκλείνει τις μεγάλες ταμπλαδωτές πόρτες, να περιεργάζεται εντυπωσιασμένος και να αγγίζει τα περιστρεφόμενα πόμολα από πορσελάνη, τους στρογγυλούς διακόπτες από βακελίτη, αναβοσβήνοντας τα παλιά φωτιστικά και λαμπατέρ, να τυλίγεται στις δαντελένιες κουρτίνες φτιαγμένες με το βελονάκι από την προγιαγιά και να κοιτάει με περιέργεια τον μεγάλο καθρέφτη της εισόδου και τα μεγάλα κάδρα στη σάλα, με την προ-προγιαγιά και τον προ-προπάππου του με το μεγάλο μουστάκι, που έχτισαν το 1907 αυτό το διώροφο νεοκλασικό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή