Aσημάκη από… χρυσάφι!

Εκείνο το καλοκαίρι υπήρξε αξέχαστο. Η Αθήνα έλιωνε στη ζέστη (όχι πως είναι είδηση βέβαια…) και την υγρασία. Και η εθνική ομάδα πόλο γυναικών έδινε τις μάχες της στη Σαγκάη στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ως είθισται, στην αρχή ασχολούνταν λίγοι. Ελάχιστοι. Αυτοί που ακόμη και με κάκιστες καιρικές συνθήκες ξημεροβραδιάζονται στα κολυμβητήρια για να βλέπουν φίλους, γνωστούς, συγγενείς. Μια κλειστή οικογένεια, όπως είναι το πόλο και η κολύμβηση. Σταδιακά, η μια επιτυχία έφερνε την άλλη και τελικά ήρθε το χρυσό μετάλλιο! Απίστευτη διάκριση. Τα ματς διεξάγονταν πρωί και εγώ από νωρίς στην εφημερίδα δεν έχανα λεπτό. Η σπουδαία Ρουμπέση οδηγός, με ένα χέρι αλφάδι. Η Λιόση δεν το έβαζε κάτω στο νερό. Η Κούβδου γκολκίπερ στο τουρνουά της ζωής της. Μανωλιουδάκη, Γερόλυμου, Αβραμίδου σταθερές αξίες και ο Μορφέσης άριστος στο κοουτσάρισμα. Αλλά εκείνη η ομάδα είχε τη λάμψη ενός 23χρονου κοριτσιού, της Αλεξάνδρας Ασημάκη! Αναδείχθηκε κορυφαία πολίστρια στον κόσμο από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Υγρού Στίβου (FINA) και κορυφαία στην Ευρώπη από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Υγρού Στίβου (LEN). Το 2011. Τα γκολ έπεφταν βροχή. Ο χρόνος κύλησε. Δεν είχε το πρώτο μπόι. Ούτε κάποιον ξεχωριστό σωματότυπο. Αλλά διέθετε αυτό που χρειάζεται κάθε άνθρωπος προκειμένου να φτάσει στην επιτυχία: υψηλό κίνητρο. Θέληση να ξεχωρίσει. Να πείσει ότι δίκαια συγκαταλεγόταν στις κορυφαίες του κόσμου.