Γαλλικά σχολεία και ισλάμ

Επανέρχομαι, εγώ η ενοχλητική, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας ενός βιβλίου με τίτλο «Πώς επιτρέψαμε στο ισλάμ να εισδύσει στο σχολείο» που έγραψε μετά από είκοσι χρόνια ερευνών ο επιθεωρητής της γαλλικής δημόσιας εκπαίδευσης Ζαν-Πιερ Ομπάν. Ένας παλαιότερος Γάλλος πολιτικός, ο Ανρί Κέιγ, έλεγε ότι «δεν υπάρχει πρόβλημα τού οποίου η απουσία λύσης να μην επιτυγχάνεται στο τέλος», τουτέστιν που να μην καταλήγει στο νεκροταφείο των ξεχασμένων αναφορών της διοίκησης. Μέσα σε αυτό το κατεστημένο, ο Ομπάν, προσπαθεί να διαρρήξει τη σιωπή περιγράφοντας την de facto κατάργηση της κοσμικότητας στο σχολείο, την αποτυχία της απαγόρευσης των θρησκευτικών συμβόλων (μια απόφαση που προκάλεσε βίαιες αντιδράσεις των θρησκευομένων, πρωτίστως των μουσουλμάνων) και το πώς το λαϊκό σχολείο έχασε το περιεχόμενο και την ταυτότητά του: τη laïcité· μιαν αξία και έναν τρόπο ζωής που διαχωρίζει τα πράγματα της πολιτικής και ατομικής ζωής από την εκκλησία και τις θρησκείες.