Η μήτρα του ανορθολογισμού

Μια ματιά στα σχόλια φεϊσμπουκικών λογαριασμών σε δημοτικά σχολεία και γυμνάσια θα μας πείσει όλους. «Γιατί να υπακούσουμε σε υπουργική απόφαση; Δεν είναι δα και νόμος» (από πραγματική απάντηση διευθύντριας Δημοτικού στην υποδιευθύντρια). Γιατί να φοράνε οι μαθητές τη μάσκα; Αν τη φορέσουν, δεν θα αναπτυχθούν τα πνευμόνια τους. Θα συνηθίσουν στην κρυπτοζωή, την ώρα που το αίμα τους βράζει, τα σχολεία τους ανήκουν και το ελευθεριακό φρόνημα πρέπει να μείνει αδούλωτο. Κανείς δεν γνωρίζει προφανώς πόσο μεγάλο είναι το αδήλωτο κίνημα των αρνητών και μακάρι να πέφτουμε έξω στα δημοσιογραφικά σημειώματα – χωρίς διάθεση ταπεινοφροσύνης. Η εικόνα, πάντως, ταυτίζεται με ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Κάθε φορά που η Αρχή – η πολιτεία – επικαλείται την «κανονικότητα», τα ιατρικά πρωτόκολλα, την επιστήμη και τη γνώμη των ειδικών. Η δράση παράγει την αντίδρασή της χάρη σε έναν αυτοματισμό: η ψεκαστική ρητορική ξυπνάει από τη νάρκη. Και τώρα δείχνει ένα από τα πολλά πρόσωπά της. Με τον ίδιο τρόπο που ο λαϊκισμός αλλάζει δέρμα – από τον αντιαμερικανισμό του 1980 στον αντιγερμανισμό των 00’s – ο ανορθολογισμός αλλάζει προσωπεία: από τον αντιμνημονιακό αγώνα στον αγώνα κατά της μάσκας.