Θα ήθελα επιτέλους να ελευθερωθώ από την ελευθερία μου. Να κλάψω για τα κλάματά μου. Να χαρώ για τις χαρές μου. Να κλείσω επιτέλους τις κλειστές πόρτες και να ανοίξω τα ανοιχτά παράθυρα. Είμαι 90 χρονών, ήδη νεκρός, όμως παιδί ακόμη και δεν θέλω κατά κανένα τρόπο να ακολουθήσω το μάθημα που λέει ότι οι πόρτες οι κλειστές ανοίγουνε και τα ανοιχτά παράθυρα τα κλείνουν. Βρίσκομαι σε μια κατάσταση ουδέτερη. Αισθάνομαι ότι αιωρούμαι και ότι πρέπει να βγάλω καινούργια συμπεράσματα, αν θέλω να εξακολουθήσω να υπάρχω.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή