Στις αρχές της οικονομικής κρίσης οι συνωμοσιολόγοι μιλούσαν χωρίς αντίλογο, γιατί κανείς δεν τους έπαιρνε αρκετά στα σοβαρά ώστε να τους απαντήσει. Αυτή η αδιαφορία τούς έθρεψε και την πληρώσαμε ακριβά. Με την εμφάνιση του κορωνοϊού στην Ελλάδα, επανεμφανίστηκαν κι αυτοί, με κεκτημένη ταχύτητα. Αυτή τη φορά, όλοι ήταν καλύτερα προετοιμασμένοι να τους αντιμετωπίσουν. Η άμεση εμφάνιση των επιστημόνων, η ειλικρίνεια με την οποία αντιμετώπισαν το λοκντάουν της περασμένης άνοιξης και ο φόβος του θανάτου κατάφεραν αυτό που δεν περίμενε κανείς: τα μέτρα προστασίας τηρήθηκαν ευλαβικά από όλους.

Η απειλή της συνωμοσιολογίας, όμως, δεν έφυγε ποτέ. Η εικόνα της διαδηλώτριας να πηδάει με μανία πάνω σε προστατευτικές μάσκες, υπό τους ήχους συνθημάτων εναντίον της χρήσης τους στα σχολεία είναι και αστεία και γραφική. Πάνω απ’ όλα όμως είναι επικίνδυνη. Αν δεν το ξέραμε, το μάθαμε καλά τα προηγούμενα χρόνια: χρειάζεται απλά ένας γραφικός ή ένας συνωμοσιολόγος τη λάθος ώρα, στον λάθος τόπο και η ζημιά έγινε. Εν μέσω πανδημίας, δεν μιλάμε απλά για μια κοινωνία που θα χάσει τον προσανατολισμό της ή μια πολιτεία που θα έρθει αντιμέτωπη με τη βία και τον ρατσισμό της Ακροδεξιάς. Δεν μιλάμε για ψεύτικα δάνεια σε κρυπτονομίσματα, για ανύπαρκτα αποθέματα χρυσού, για ελοχίμ, νεφελίμ και «συνωμοσίες της παγκόσμιας τράπεζας». Το διακύβευμα, αυτή τη φορά, είναι η ανθρώπινη ζωή. Σε αυτό το νόμισμα θα πληρώσουμε τη γραφικότητα όσων βρέθηκαν στο Σύνταγμα την Κυριακή το απόγευμα.

Ο κορωνοϊός είναι εδώ. Ο κίνδυνος όχι μόνο δεν έχει απομακρυνθεί, αλλά είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας. Κάθε φορά που μια μάσκα τσαλακώνεται κάτω από ένα παπούτσι, μεγαλώνει ακόμα περισσότερο.