Ενα μικρό σπιτάκι τέρμα Θεού… Σαν πολύτιμο φυλαχτό… Ταπεινό και πανέμορφο… Σαν να έχει απαρνηθεί τον πυκνοκατοικημένο πολιτισμό και να έχτισε τα θεμέλια του μακριά από τη σκληρή πραγματικότητα… Ενα χωμάτινο μονοπάτι σε οδηγεί κοντά του… Το βαθύ σκοτάδι χαϊδεύει τα κεραμίδια και τα δέντρα… Σκιές γαλήνης και απέραντης ευτυχίας… Το σύμπαν γύρω καθηλωτικό… Ισως ο ωραιότερος ουρανός που έχω δει… Ενα δεντράκι τσακισμένο… Αλλά ακόμα να στέκει εκεί… Στο μαγικό αυτό τοπίο… Η ελπίδα πως η ζωή συνεχίζεται… Ενα γλυκό φως από ένα παράθυρο σαν μικρή φωτίτσα να σιγοκαίει μέσα στη θαλπωρή του μικρού σπιτιού… Το σύμπαν του Αγγελου καθρεφτίζει έναν κόσμο που έχουμε ξεχάσει και του έχουμε γυρίσει την πλάτη… Στον κόσμο του Αγγελου όλα είναι απλά, ανθρώπινα, γαλήνια… Κάθε φορά που κοιτάζω αυτό το έργο του συγκινούμαι βαθιά. Πόσο θα ήθελα να είχα αυτό το μικρό σπιτάκι και να ζω εκεί… Με αυτό το κρυστάλλινο φεγγάρι ψηλά στον ουρανό… Και αυτή τη θέα παραδείσου μπροστά στα πόδια μου. Μια όαση πραγματικής ευτυχίας… Και αυτός ο έναστρος γκρεμός σαν νανούρισμα από κάποιο παραμύθι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή