«Ημουνα νιος και γέρασα» , που λέει και το τραγούδι, με τις φωτιές κάθε φορά που οι άνεμοι ξεπερνούσαν τα 7-8 μποφόρ και η ξηρασία ήταν ανάλογης έντασης – μείγμα ισχυρό για μια φωτιά «μπουκιά και συχώριο», να γίνει το γειτονικό δασάκι στάχτη και μπούρμπερη. Από πιτσιρικάς δημοσιογράφος το έχω δει το έργο σε 3D και σε όλες του τις εκδοχές. Εκείνο που άλλαξε κατά τη διάρκεια των δεκαετιών ήταν οι υπαίτιοι. Στην αρχή, εκεί μετά το 1974, ήταν τούρκοι πράκτορες της ΜΙΤ που δρούσαν βάσει οργανωμένου σχεδίου να μας κάψουν ζωντανούς. Μετά που άρχισε να ανθίζει οικονομικά η χώρα, οι φωτιές ήταν έργο αδίστακτων οικοπεδοφάγων που έκαιγαν δάση για να τα κάνουν οικόπεδα. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και σε εκείνη των αρχών του ’90, τις φωτιές τις έβαζαν είτε δεξιοί για να πληγωθεί το κύρος της κυβέρνησης του Ανδρέα, είτε πασόκοι για να πλήξουν την κυβέρνηση του Μητσοτάκη. Οταν θωρακίστηκε η πολιτεία και άρχισε να παίρνει αποφάσεις για την αναδάσωση των καμένων και την απαγόρευση κάθε οικοδομικής δραστηριότητας σε καμένες εκτάσεις, άλλαξε πάλι το τροπάριο: οι εμπρηστές στη φάση αυτή ήταν τσοπαναραίοι, που έκαιγαν τα δάση για να τα κάνουν λιβάδια και βοσκοτόπια. Μετά, εκεί στις αρχές της χιλιετίας του 2000, περάσαμε σε πιο kinky εκτιμήσεις: τα δάση τα έκαιγαν πυρολάγνοι που αυτοϊκανοποιούνταν να βλέπουν… ιδρωμένα κορμιά πυροσβεστών – ένας χαμός δηλαδή!
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ