Μπαλάκι

Τις προάλλες ο μικρός πρωθυπουργός της Αττικής – έτσι ήθελε το δημοσιογραφικό κλισέ να αποκαλούνται οι περιφερειάρχες όταν θεσπίστηκε η θέση τους – είχε τηλεδιάσκεψη με τους δημάρχους της περιφέρειάς του για να τους ανακοινώσει πως η τελευταία βρίσκεται «σε φάση διαμόρφωσης ενός συγκροτημένου σχεδίου δράσεων που θα υλοποιηθούν σε όλους τους δήμους» προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες της πανδημίας στην επιχειρηματικότητα. Γιατί όχι; Στην πολιτική μετράνε κι οι προθέσεις, όχι μόνο τα αποτελέσματα – οπότε νομιμοποιείται κανείς να ανακοινώνει υποσχέσεις. Στην τηλεσύσκεψη οι δήμαρχοι έκαναν στον περιφερειάρχη τα σχετικά με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς παράπονά τους – παράπονα για τις ελλείψεις τόσο σχολικών καθαριστριών όσο και αιθουσών για να στεγαστούν όλα τα νήπια που πλέον πάνε υποχρεωτικά σχολείο. Εκείνος τους απάντησε πως θα τα μεταφέρει αμφότερα στον Τάκη Θεοδωρικάκο ώστε να βρεθούν λύσεις. Θα έλεγε, λοιπόν, κανείς ότι ο Πατούλης ακολούθησε την πεπατημένη στην ελληνική πολιτική παράδοση: έριξε το μπαλάκι αλλού. Οσοι τον παρακολουθούν  υποστηρίζουν ότι συνηθίζει να εφαρμόζει την παραπάνω τακτική πολλών αιρετών της τοπικής αυτοδιοίκησης.