Αλλο η μέσα Μόρια και άλλο η έξω, επέμεναν οι «κάτοικοι» στις δύο πλευρές του καμπ. Αλλο η δομή με κοντέινερ και σκηνές σε ασφυκτικά γεμάτους τσιμεντένιους διαδρόμους και με τη Safe Zone των ασυνόδευτων και άλλο ο απέναντι «ελαιώνας» με αναρίθμητες σκηνές στο χώμα, επέμεναν εκείνοι, όσο και αν δυσκολευόμουν να διακρίνω διαφορές. Ηταν που οι «μέσα» έτρεμαν μην τυχόν βρεθούν στον «ελαιώνα» με τους χείμαρρους λάσπης κάθε φορά που έβρεχε και οι «έξω» ήλπιζαν να περάσουν τα συρματοπλέγματα. Και όσο έβλεπα τις λεπτομέρειες στην «ακτινογραφία» της καθημερινότητας, καταλάβαινα. Το καθετί είχε σημασία. Οι «μέσα» ήταν πιο κοντά στην πρώτη ουρά της μέρας για το εμφιαλωμένο νερό, αυτή των 8 το πρωί, που σχηματιζόταν από τις 4 το ξημέρωμα. Υπήρχαν και άλλες τέτοιες ουρές – του φαγητού, της τουαλέτας. Οι «μέσα» είχαν σημεία με φωτισμό – ανοιχτούς χώρους ασφαλείας τις νύχτες των συγκρούσεων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή