Κάθε νέα ανάρτηση για τον σκοτεινό πρωταγωνιστή του Big Brother ήταν λεκτικά οξύτερη και πιο θυμωμένη από την προηγούμενη. Ο ορισμός ενός σίγουρου και κοινής παραδοχής άκρου, «διασώζει» τα ενδιάμεσα άκρα, καθιστά πιο αόρατες τις συνηθισμένες, καθημερινές ακρότητες. Το τελικό και ευδιάκριτο κακό (αυτός που το εκστομίζει ή το πράττει), περιθάλπει το διάσπαρτο, μη ευδιάκριτο, το «μέτριο» κακό. Ετσι ο κακός παίκτης, αναλαμβάνει και ολόκληρο το μερίδιο της αμαρτίας. Αν δε αποβληθεί, εκκαθαρίζεται και το πολιτιστικό τοπίο από τα «αίσχη του» και οι θεατές απαλλάσσονται από τις «ενοχές» τους.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ