Κάθε νέα ανάρτηση για τον σκοτεινό πρωταγωνιστή του Big Brother ήταν λεκτικά οξύτερη και πιο θυμωμένη από την προηγούμενη. Ο ορισμός ενός σίγουρου και κοινής παραδοχής άκρου, «διασώζει» τα ενδιάμεσα άκρα, καθιστά πιο αόρατες τις συνηθισμένες, καθημερινές ακρότητες. Το τελικό και ευδιάκριτο κακό (αυτός που το εκστομίζει ή το πράττει), περιθάλπει το διάσπαρτο, μη ευδιάκριτο, το «μέτριο» κακό. Ετσι ο κακός παίκτης, αναλαμβάνει και ολόκληρο το μερίδιο της αμαρτίας. Αν δε αποβληθεί, εκκαθαρίζεται και το πολιτιστικό τοπίο από τα «αίσχη του» και οι θεατές απαλλάσσονται από τις «ενοχές» τους.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ