Νέο πρωτάθλημα με παλιά προβλήματα

Πέρυσι στην έναρξη του πρωταθλήματος μιλούσαμε για το VAR. Ηταν η μεγάλη ελπίδα για μια καλύτερη διαιτησία, δηλαδή για να παρακολουθήσουμε ένα πρωτάθλημα χωρίς εξωαγωνιστικές εντάσεις από αυτές που προκαλεί η έλλειψη μια αίσθησης δικαιοσύνης. Αποδείχτηκε σχεδόν με το καλημέρα ότι οι απαιτήσεις μας από τους ανθρώπους που χειρίζονται στην τεχνολογία ήταν υπερβολικές. Αφού αρχικά το πράγμα γελοιοποιήθηκε από διαιτητές και τεχνικούς που παρήγγειλαν σουβλάκια σε ένα ματς Λαμία – Παναθηναϊκός, στη συνέχεια καταλάβαμε ότι έλλειπαν οι γραμμές του ελέγχου του οφσάιντ, ότι όσοι έπρεπε να το χρησιμοποιήσουν ήταν απαίδευτοι, ότι τελικά το ίδιο το μηχάνημα είχε αγοραστεί σε τιμές υπερβολικές και με τρόπους σκανδαλώδεις: η σχετική δικογραφία είναι στη Βουλή και θα δούμε κάποια στιγμή ποια θα είναι η τύχη της. Κυρίως όμως διαλύθηκε γρήγορα η ψευδαίσθηση ότι το VAR θα βοηθούσε ώστε να δούμε λιγότερα λάθη: σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκε ως φερετζές «λαθών» προβλέψιμων και ανεξήγητων από όποιους δεν γνωρίζουν πώς λειτουργεί η ελληνική διαιτησία. Ωστόσο το VAR ομολογώ ότι στην περσινή πρεμιέρα του πρωταθλήματος ήταν χρήσιμο: μεγάλωνε το ενδιαφέρον του κόσμου – ήταν κάτι νέο σε ένα πρωτάθλημα όπως το δικό μας που δεν έχει εκπλήξεις και συγκινήσεις. Ξέρουμε ποιοι μπορεί να το διεκδικήσουν πριν καν ξεκινήσει – κι αυτό είναι το μεγαλύτερό του πρόβλημα, έστω κι αν δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό πλέον. Παραδόξως, μολονότι το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και φέτος, πρέπει να πω λίγο πριν από την πρεμιέρα του πρωταθλήματος ότι φέτος έχουμε ένα διαφορετικό πρωτάθλημα. Κι ας μην έχει κάτι το καινούργιο, όπως π.χ. το περσινό.