Η κουλτούρα των reality

^«Η τηλεόραση είναι μια εφεύρεση που σου επιτρέπει να διασκεδάζεις στο σαλόνι σου με ανθρώπους που δεν θα δεχόσουν ποτέ στο σπίτι σου» είπε κάποτε ο δημοσιογράφος – τηλεστάρ Ντέιβιντ Φροστ. Μπορεί ο Φροστ να είχε στο μυαλό του τη σειρά με τις συνεντεύξεις που πήρε από τον Νίξον, τότε που όλη η Αμερική είδε σε ζωντανή μετάδοση τους κόμπους ιδρώτα του προέδρου να τρέχουν από το μέτωπό του όταν στριμώχτηκε για το Γουοτεργκέιτ. Εν έτει 1999, τη χρονιά που το πρώτο Big Brother παίχτηκε στις ολλανδικές οθόνες, το στοίχημα δεν ήταν μόνο να διασκεδάζει κανείς με ανθρώπους που τον ενοχλούν, αλλά με ανθρώπους που ταυτίζεται. Το πραγματικό πρόβλημα προέκυψε όταν τα όρια μεταξύ των δύο άρχισαν να ξεθωριάζουν: όταν εθίζεσαι να παρακολουθείς συμπεριφορές που μοιάζουν εκπληκτικά με τη δική σου, συμπεριφορές που δεν θες ή δεν παραδέχεσαι πως έχεις βάλει ήδη μέσα στο σπίτι σου.