Πολιτικός ρεαλισμός

Η αγωνία του Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, χθες στη συνέντευξη Τύπου της Θεσσαλονίκης ήταν μήπως δοθεί μήνυμα ότι η κυβέρνησή του έχει κουραστεί, ότι αδρανεί ή ότι έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια για αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Ο φόβος μήπως κατηγορηθεί ότι οι κεντρικές επιλογές της πολιτικής του είναι ανάλογες με του Τσίπρα, την περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοζε το δικό του Μνημόνιο, στοίχειωνε την επιχειρηματολογία του. Κάποια στιγμή έκανε και δήλωση ταυτότητας, ότι ήταν και παραμένει φιλελεύθερος πολιτικός – μάλιστα, προφανώς επηρεασμένος από τα κινήματα ανορθολογισμού κατά της μάσκας και του εμβολίου, συνέδεσε τον φιλελευθερισμό με τον ορθό λόγο, ενώ θα ήταν πιο ακριβής αν έλεγε ότι περισσότερο έχει να κάνει με την οικονομική και την κοινωνική ελευθερία. Η αλήθεια είναι ότι ο Πρωθυπουργός γνωρίζει τα προβλήματα και ξέρει πού έχουν υπάρξει καθυστερήσεις – σε αντίθεση με ορισμένους υπουργούς του, οι οποίοι βαδίζουν τη νεοδημοκρατική πεπατημένη, της αδράνειας και του πελατειακού κράτους.