Σουρεαλιστική χώρα

Η 14η Σεπτεμβρίου είχε από μέρες σημάνει συναγερμό. Ενα δημιουργικό κρεσέντο για την προστασία των σχολείων από τον κορωνοϊό – χωρίς χρήματα, διότι έχουμε άλλα ανοίγματα αυτή την εποχή – ξεδιπλωνόταν κλιμακωτά σε κάθε επίπεδο της κοινωνίας. Στην κορυφή της πυραμίδας έστεκε εξαρχής και με κάθε επισημότητα το αρμόδιο υπουργείο. Η ίδια η ηγεσία του έδινε δυναμικό «παρών» εμφανιζόμενη σε όποια τηλεοπτική εκπομπή θα μπορούσε – και δεν θα μπορούσε – να φανταστεί κανείς, επιδεικνύοντας με περηφάνια τα μέτρα προστασίας, δηλαδή τα παγουρίνο που είχε εξασφαλίσει για τους μαθητές της χώρας. «Μας λένε αγροίκους» διαμαρτύρονταν σε διαδικτυακά σχόλια οι άπιστοι Θωμάδες, «ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος» αντέτειναν οι εμπνευστές του σχεδίου και ο προγραμματισμός προχωρούσε ακάθεκτος.