Δεν ήταν έκπληξη για μένα η πρόκριση του ΠΑΟΚ επί της Μπενφίκα – έκπληξη ήταν ο τρόπος που ήρθε. Ο ΠΑΟΚ έδειξε υπέροχες αντοχές στο πρώτο ημίχρονο, παίζοντας άμυνα για τη χαρά της άμυνας, σαν ιταλική ομάδα της δεκαετίας του ’80. Σε αυτό το ημίχρονο έχτισε την πρόκρισή του: στο δεύτερο απλά βρήκε τους χώρους για να τρέξει στις αντεπιθέσεις και να σκοράρει. Η Μπενφίκα έπαθε κάτι αρκετά συνηθισμένο που παθαίνουν ομάδες που κάνουν μεγάλη κατοχή μπάλας: πίστεψε πως αρκεί αυτό για να μην κινδυνεύσει στα μετόπισθεν και πήρε ακόμα πιο μεγάλο ρίσκο στο δεύτερο ημίχρονο για να τελειώσει το ματς. Κι ο ΠΑΟΚ εκμεταλλεύτηκε τη χαλαρότητά της – μια χαλαρότητα που προέκυψε εξαιτίας της σιγουριάς της ότι έχει καλύτερους παίκτες. Εχει. Πιθανότατα σε ένα μήνα από τώρα, όποιος τη βρει στο Γιουρόπα Λιγκ θα δεινοπαθήσει. Αλλά ακόμα είναι ασύνδετη και δεν έχει ομοιογένεια. Ενώ αυτό το τελευταίο είναι στην αρχή της σεζόν το μεγάλο όπλο του ΠΑΟΚ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή