Η αποχώρηση του τουρκικού ερευνητικού σκάφους αναζωογόνησε έναν κύκλο διεργασιών με διάμετρο που ισούται με το άθροισμα τριών φαντασιώσεων: ότι ενδεχομένως σηματοδοτεί αλλαγή της τουρκικής στάσης, ότι αυτή σχετίζεται με τις φαιδρές κυρώσεις που απλώς προτίθεται να συζητήσει η ΕΕ και ότι ο διάλογος που οικοδομεί η Γερμανία μπορεί να περιοριστεί εκεί που θέλει η Ελλάδα. Ολα αυτά δεν ισχύουν. Η αποχώρηση είναι τακτική και όχι στρατηγική της Αγκυρας, που η θέση της δεν άλλαξε στο ελάχιστο. Απαιτεί αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης και των συνόρων στο Αιγαίο. Οι «απειλές» των δυνητικών ευρωπαϊκών κυρώσεων της ασκούν μηδαμινή επίδραση. Γιατί τράβηξε τα πλοία; Ακριβώς για να ενισχύσει την προσπάθεια του Βερολίνου να στηθεί με κάθε τρόπο ο διάλογος που, ουσιαστικά υπό γερμανική επιδιαιτησία, ήδη εξελίσσεται.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή