Οι πληγές ήταν ακόμη νωπές, είχαν περάσει μόλις οκτώ χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Κι όμως οι λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας προσπαθούσαν να αφήσουν πίσω τους τις δίσεκτες στιγμές της Ιστορίας. Ενώ ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Κεμάλ Ατατούρκ υπέγραφαν ελληνοτουρκικές συμβάσεις και σύμφωνα ουδετερότητας, οι κάτοικοι της Χίου και της Σμύρνης έβρισκαν τον δικό τους τρόπο να προσεγγίσουν ο ένας τον άλλον: Οργάνωναν με τολμηρότητα, μέσα στις ταραγμένες μέρες του 1930, τον πρώτο ποδοσφαιρικό αγώνα ελληνοτουρκικής φιλίας μετά την Καταστροφή. Το ιστορικό παιχνίδι μεταξύ Λαίλαπας Χίου και Καρσιγιακά Σμύρνης μονοπώλησε το ενδιαφέρον, κι όμως διεκόπη μόλις στο τρίτο λεπτό εξαιτίας μιας σφοδρής καταιγίδας που έκανε αδύνατη τη συνέχισή του. Παρ’ όλ’ αυτά, τίποτε δεν είχε τελειώσει. Οκτώ δεκαετίες αργότερα, το 2014, οι δύο ομάδες ξαναβρέθηκαν στη Χίο για να παίξουν τα υπόλοιπα 87 λεπτά της αναμέτρησης. Και πάλι ο αγώνας σταμάτησε – αυτή τη φορά επίτηδες – ώστε να παραμένει η συνέχισή του ένα ανοιχτό στοίχημα για το μέλλον, μια υπενθύμιση της φιλίας δύο λαών που έπεσαν συχνά θύματα ξένων συμφερόντων. Φέτος συμπληρώνονται ενενήντα χρόνια από εκείνη τη θρυλική αναμέτρηση, όμως ο συμβολισμός της διασώζεται επίκαιρος και άφθαρτος παρά τις εξ Ανατολών πολεμικές ιαχές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή