Η πρώτη εικόνα του ζωγράφου Γιώργου Σταθόπουλου στη Γούβα είναι και αυτή που νομίζω τον περιγράφει ως πρόσωπο. Το εργαστήρι του γεμάτο έργα του, ένα ριγμένο στο τραπέζι εργασίας, ημιτελές, και μια ραδιοφωνική συχνότητα ανοιχτή να ακούει την επικαιρότητα. Υπαίθριος μα και σπιτόγατος, ο Σταθόπουλος κινείται και εργάζεται πολλές δεκαετίες πια στην πόλη που αγαπά. Βλέπει με ιερότητα την αγορά της (με την αρχαία ελληνική έννοια του όρου) αλλά και ξέρει τον τρόπο να κλείνεται στον χώρο του για να δουλέψει πάνω στην τόσο πια αναγνωρίσιμη τεχνοτροπία του, που συγκροτεί την ιδιαίτερη εικαστική του ταυτότητα. Γνωστός για τα εξώφυλλα κλασικών πια δίσκων, φίλος του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Γκάτσου, εικονοκλάστης κάθε μεταμοντερνισμού, ο Γιώργος Σταθόπουλος ανοίγει το εργαστήριό του και εξομολογείται πώς βλέπει την Τέχνη, τι θυμάται από την προφορική Αθήνα των καφενείων και των εστιατορίων, τα πρώτα του βήματα στη ζωγραφική ως σπουδαστής της ΑΣΚΤ, τους μεγάλους του δασκάλους αλλά και πώς έφτασε ένα έργο του να ντύσει την καμπάνια του Μιλτιάδη Εβερτ για τον Δήμο της Αθήνας!

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή