Κείμενο

Αν μείνει κάποιος στη σκηνογραφία της συνέντευξης Τύπου θα πει πως η αξιωματική αντιπολίτευση ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των καιρών. Τα πριβέ για κάθε δημοσιογράφο τραπεζάκια, τοποθετημένα σε απόσταση το ένα από το άλλο, υπονόησαν – σημειολογικά μιλώντας – μια συριζαϊκή προσαρμογή στο πνεύμα της εποχής. Στην πολιτική ωστόσο, όπως και στο θέατρο, τα ισχυρότερα μηνύματα εκπέμπονται από το κείμενο – κι εκείνο της ομιλίας του αρχηγού το Σάββατο, πάνω στο οποίο βασίστηκαν κι οι χθεσινές του απαντήσεις, θα μπορούσε να έχει γραφθεί το μακρινό πια 2012. Ή το 2013. Ή το 2014. Θα μπορούσε, δηλαδή, να το έχει εκφωνήσει ο προ κυβερνώσας Αριστεράς Τσίπρας. Και τότε άλλωστε διακήρυττε ότι «η εποχή της δημοσιονομικής ασφυξίας, της σκληρής λιτότητας, η εποχή των πλεονασμάτων τελείωσε». Ή υποσχόταν «το Δημόσιο ως βασικός μέτοχος να έχει αποφασιστικό και καθοριστικό ρόλο στις στρατηγικές αποφάσεις των συστημικών τραπεζών. Και αξιοποιώντας τις μετοχές του, σε μία τουλάχιστον από τις συστημικές τράπεζες, να έχει και τον απόλυτο έλεγχο του μάνατζμεντ».