Σύμφωνα με μια εκδοχή της Ιστορίας (την αναπαράγει ο Μ. Καραγάτσης στην τριλογία του «Ο κοτζάμπασης του Καστρόπυργου», «Αίμα χαμένο και κερδισμένο» και τα «Στενά του Μίχαλου» που, κορωνοϊού επιτρέποντος, θα δούμε στο Εθνικό Θέατρο) η αυτοθυσία του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι, δεν ήταν ακριβώς αυτοθυσία. Το 1825, ύστερα από την αποβίβαση στην Πελοπόννησο του στρατού του Ιμπραήμ, ο Κολοκοτρώνης επρόκειτο να αποφυλακιστεί (ναι, είχε φυλακιστεί από Ελληνες κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου) για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της «αιγυπτιακής στρατιωτικής μηχανής». Και είχε μηνύσει στον Παπαφλέσσα, που είχε «δουλέψει» για τη φυλάκισή του, πως έτσι κι έπεφτε στα χέρια του, φίδι κακό που τον έφαγε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή