Καταλήψεις: η επίθεση στους αδύναμους

Δεν υπάρχει πιο άδικη ταξικά κίνηση στην εκπαίδευση από τις καταλήψεις. Παιδιά που δεν έχουν την εναλλακτική του ιδιωτικού σχολείου, όπου φυσικά τα μαθήματα γίνονται αδιάκοπα, ούτε τη δυνατότητα για ιδιαίτερα ή φροντιστήρια, χάνουν την ευκαιρία να επωφεληθούν από τη δημόσια δωρεάν Παιδεία, επειδή το αποφασίζουν κάποιοι ετσιθελικά. Θυμάμαι όταν ο Γεράσιμος Αρσένης είχε κάνει την – αν όχι ανεκδιήγητη – σε κάθε περίπτωση αμφιλεγόμενη μεταρρύθμιση και μαθητές φώναζαν στους δρόμους «Κάτσε καλά Γεράσιμε», με τα σχολεία να τελούν για μήνες υπό κατάληψη, τα ιδιωτικά είχαν καταγράψει ρεκόρ νέων εγγραφών στα μέσα εκείνης της χρονιάς. Γονείς αναγκάστηκαν να πληρώσουν δίδακτρα, διότι κάποια στιγμή τα παιδιά τους έπρεπε να κάνουν μάθημα. Και είναι βέβαιο πως κάποιοι άλλοι που επίσης θέλουν τα παιδιά τους να κάνουν μάθημα, δυστυχώς δεν έχουν αντίστοιχη δυνατότητα και μένουν έρμαιο ομάδων που καθεμία για τους δικούς της ιδιοτελείς σκοπούς βάζει κάθε χρόνο λουκέτο σε σχολικά κτήρια κρεμώντας στην είσοδο ένα – συνήθως ανορθόγραφο – πανό. Άλλωστε και τότε και σήμερα στα μανιφέστα των καταλήψεων που ήρθαν στη δημοσιότητα αποκαλύπτεται ότι το πρόβλημα της εκπαίδευσης ξεκινά στην Α’ Δημοτικού, που τα παιδιά μαθαίνουν ορθογραφία. «Το συνεχΩμενο ωράριο», «οι μάσκες που μας δΩθηκαν», «αύξηση σε δΟδεκάμηνη στρατιωτική θητεία» (ναι στα αιτήματα των καταλήψεων ήταν και αυτό) είναι μερικές από τις φράσεις που αποκαλύπτουν ότι όχι μόνο δεν θα έπρεπε οι μαθητές να κάνουν καταλήψεις, αλλά στην πραγματικότητα θα έπρεπε να τρέξουν να μπουν γρήγορα στις τάξεις. Σε μία χώρα όπου η νεολαγνεία κυριαρχεί, κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσουμε να κοροϊδεύουμε τα παιδιά.