Δουβλίνο Vs Νέου Συμφώνου

Στα μέσα Ιανουαρίου, από το βήμα της αίθουσας Γερουσίας στην ελληνική Βουλή, ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Μαργαρίτης Σχοινάς ανακοίνωνε τον θάνατο του Δουβλίνου – τον οριστικό θάνατο του Δουβλίνου, για να το πούμε με δικά του λόγια. Η συζήτηση γύρω από το νέο ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Ασυλο, που παρουσιάστηκε την Τετάρτη στις Βρυξέλλες ως η ταφόπλακα του προηγούμενου Κανονισμού, κράτησε περισσότερο απ’ όσο υπολόγιζαν ευρωπαίοι αξιωματούχοι. Αλλά η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν εμφανίστηκε αισιόδοξη για το αποτέλεσμά της. Γιατί πιστεύει ότι αποτελεί μια χρυσή τομή, μια πρόταση «με τη σωστή ισορροπία μεταξύ αλληλεγγύης και υπευθυνότητας». Σε ελεύθερη απόδοση: με τη σωστή ισορροπία μεταξύ κρατών σαν την Πολωνία ή την Ουγγαρία που αρνούνται οποιαδήποτε υποχρεωτική μετεγκατάσταση των αιτούντων άσυλο και χωρών σαν την Ελλάδα και την Ιταλία που φθάνουν στις ακτές τους κύματα μεταναστών και προσφύγων. Εχει, όμως, το νέο Σύμφωνο το σωστό μείγμα αυτών;